De kittens van Indah zijn bijna 3 weken dus toch maar geprobeerd ze meer ruimte te geven en een kattenbakje voor het geval ze zelfstandig willen gaan plassen en poepen.

Een klein rennetje gemaakt en de bench met kittens daarin gezet en de doos waar de kittens achter lagen weggehaald. Het lijkt goed te gaan. Indah ligt te spinnen en te dauwtrappen met haar kittens aan haar tepels. De kittens kruipen uiteindelijk uit de bench en verkennen nieuwsgierig de ruimte voor de bench waar ook het kattenbakje staat. De hoogte blijkt gelukkig geen probleem. Ze kruipen er makkelijk in en uit. Ze hebben er nog niets in gedaan. Blijkbaar ruimt Indah alles nog op.

Dit gaat goed, maar de tweede nacht blijkt Indah de kittens weggehaald te hebben en liggen ze onderin de andere kast die ze blijkbaar open heeft weten te krijgen! Ik dacht dat ze misschien de oude situatie terug wil. Dus alle kittens weer in de bench en de doos ervoor, maar dat hielp niet want ze pakt gelijk een kitten op en brengt hem naar de kast waar de deur nu dicht zit. De rits van de bench dichtgedaan maar ze blijft onrustig en het is ook niet de oplossing want ze kunnen zo niet naar de kattenbak. Uiteindelijk toch Indah haar gang laten gaan en nu zitten de kittens dus onderin de kast met het kattenbakje zo ver mogelijk van hun slaapplek. Ik wil ze graag beneden hebben maar ook dat accepteert Indah (nog) niet. Maar bij het ouder worden zal dat moment wel komen. Ik raak ze vaak aan, aai ze en heb ze in de handen. Ze miauwen als ik eraan kom en kruipen naar voren als het kattenbakje weggehaald wordt en komen dan “uit de kast”. Indah brengt ze weer terug. Ze zijn niet bang en komen naar mijn handen. Zo lief.