Tot onze schrik is in de lijn van onze Vanni een lysosomale stapelingsziekte geconstateerd een erfelijke stofwisselingsziekte die een ernstig voortschrijdend proces kent en leidt tot de dood. Het leidt tot allerlei neurologische storingen. Als er een gentest is kun je nagaan welke hond een drager is en welke hond vrij is van deze ernstige ziekte  (als het tenminste autosomaal recessief vererfd). Maar we weten nog niet om welke vorm het gaat. Bij de Portugese waterhond is er een gentest voor de stofwisselingsziekte die in dit ras regelmatig voorkomt. Het kan zijn dat deze stofwisselingsziekte bij de lagotto er via andere rassen ingekomen is. In Italië wordt nog steeds met andere rassen ingekruisd. Er wordt verwacht dat de ziekte autosomaal recessief vererfd. Als dat inderdaad zo blijkt te zijn dan betekent het dat je uit 2 dragers 25% lijders krijgt. Een drager mag alleen gecombineerd worden met een hond die vrij is van dit gen, dan kun je alleen maar “vrije” honden en “dragers” krijgen. “Dragers” zijn gezonde honden die de ziekte zelf niet krijgen. In deze fase weeet je dus niet wie een “drager” is. Bij Vanni weet ik dus (nog) niet of ze een “drager” is of vrij van dit gen. De kans dat ze alsnog een “lijdster” blijkt te zijn wordt steeds kleiner nu ze al 3 1/2 jaar oud is. Alles lijkt in orde met haar. Ze is haar vrolijke zelf zonder verlies van coördinatie en één en al behendigheid, ze zigzagt tussen de bomen door, springt over hoge struiken het is heerlijk om haar zo bezig te zien.

We doen met Vanni mee aan “MyDogDna” in Helsinki en de reu die we op het oog hadden doet er ook aan mee, zodat we een verwantschapsscreening kunnen doen omdat van beide honden de stamboom niet compleet is. Hoe minder verwant hoe beter. Hopelijk kan er gauw getest worden op deze stofwisselingsziekte en weten we waar we met Vanni aan toe zijn.